با گسترش استفاده از اینترنت و شبکههای اجتماعی، برخی از قدرتهای بزرگ به گونهای دیپلماتیک سعی در قدسی سازی چهره خود و دشمن سازی از دیگران در عرصه بین الملل دارند. به عبارت دیگر قدرتهای بزرگ از این قدرت رسانهای برای جذب مخاطب و جهت دهی به جریانات فکری بینظر یا مردد در جهت نیات و نگرشهای خود استفاده میکنند؛ این امر را می توان نوعی از جنگ در فضای سایبری دانست.
با همهگیر شدن استفاده از اینترنت و شبکههای اجتماعی، بار اصلی دیپلماسی هر کشور بر دوش رسانههاست. پیامهای سیاسی، اجتماعی، فرهنگی، دینی و مراودات دیپلماتیک در فضای رسانهای دست به دست شده و بازنمایی رویه رفتاری و ارزشی یک جامعه را به نمایش میگذارد. حجم قابل توجهی از تعاملات تصمیمگیران و رهبران سیاسی در رسانهها منتشر میشود و بازخورد مردم همان کشور و مردم کشورهای دیگر نسبت به تصمیمات آنان بسیار حائز اهمیت است.
برخی از قدرتهای بزرگ با استفاده از ابزار قدرتمند رسانه، به گونهای دیپلماتیک سعی در قدسی سازی چهره خود و دشمن سازی از دیگران در عرصه بین الملل دارند. این امر از طرق مختلف نامحسوس و غیرمستقیم فرهنگی در فضای سایبر ایجاد میشود که در نهایت میتوان آن را نوعی از جنگ در فضای سایبری دانست.
به عبارت دیگر قدرتهای بزرگ از این قدرت رسانهای برای جذب مخاطب و جهت دهی به جریانات فکری بینظر یا مردد در جهت نیات و نگرشهای خود استفاده میکنند و بیش از آنکه به طور مستقیم به تمایزات بین خود و مخاطبان تکیه داشته باشند به موارد مشابه و ایجاد یک زنجیره اتصالات و انسجام بخش بین عقاید و نگرشها تاکید دارند.